Wodorotlenek wapnia dla firm

Wodorotlenek wapnia, nazywany również wapnem gaszonym, to nieorganiczny związek chemiczny o wzorze Ca(OH)2. Jego stężony roztwór jest mocną zasadą wykazującą silne właściwości żrące. W stanie suchym wodorotlenek wapnia wykorzystywany jest w budownictwie do zapraw murarskich, jako baza farb malarskich, w energetyce służy do odsiarczania spalin, a w rolnictwie do produkcji nawozów sztucznych.

Wodorotlenek jest też kluczowym składnikiem cementu stomatologicznego. W dentystyce jest on stosowany na szeroką skalę jako podkład do wypełniania ubytku przy pokryciu miazgi oraz jako opatrunek w kanale pomiędzy kolejnymi wizytami czy zapaleniu tkanek okołowierzchołkowych.

Właściwości wodorotlenku wapnia

Wodorotlenek wapnia po raz pierwszy został wykorzystany w dentystyce już w 1920 roku. Po dziś dzień jest on jednym z najczęściej stosowanych materiałów w leczeniu biologicznym. Jest to spowodowane podtrzymywaniem żywotności miazgi, która dobrze go toleruje, działaniem przeciwzapalnym i antybakteryjnym oraz wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i mechanicznych.

Przeciwwskazaniem dla wykonania biologicznego leczenia zęba z użyciem wodorotlenku wapnia jest nieodwracalne zapalenie miazgi, obniżona reakcji miazgi na testy żywotności, zły stan korony zęba, głębokie zapalenia przyzębia i ogólny niezadowalający stan pacjenta, w tym skazy krwotoczne czy terapia immunosupresyjna, które zmniejszają właściwości reperacyjne miazgi.

Zastosowanie i charakterystyka

Wodorotlenek wapnia w zetknięciu z miazgą zęba wykazuje intensywne działanie alkaliczne, które pobudza aktywność zasadowych fosfataz. Dodatkowo, rozpuszcza on resztki organiczne w kanale w miejscach niedostępnych dla narzędzi dentystycznych. Oprócz tego wysusza miejsca wysięków zapalnych.

Przede wszystkim jednak wodorotlenek wapnia stymuluje miazgę do tworzenia blizny zębinowej oraz pobudza odontoblasty do budowy zębiny reparacyjnej. Żrące właściwości wodorotlenku wapnia sprawiają, że w razie jego kontaktu z okiem, konieczne jest szybkie wypłukanie go bieżącą wodą w celu usunięcia oraz pilny kontakt z lekarzem okulistą.